Szybkość obiektywnej odpowiedzi na gefitynib pierwszego rzutu w naszym badaniu jest podobna do częstości stwierdzonych w innych badaniach, w których pacjenci zostali wybrani zgodnie ze stanem mutacji EGFR, w tym
Częstość występowania wysypki lub trądziku, biegunki i podwyższonego poziomu aminotransferaz wątrobowych była istotnie wyższa w przypadku gefitinibu niż w przypadku paklitakselu z karboplatyną, natomiast częstość występowania efektów neurotoksycznych, nudności i
Mediana przeżycia wynosiła 18,6 miesiąca u pacjentów otrzymujących gefitinib i 17,3 miesięcy u pacjentów otrzymujących paklitaksel w postaci karboplatyny. Po obserwowaniu wyników w odniesieniu do przeżycia wolnego od progresji, przeprowadziliśmy
Mediana przeżycia wolnego od progresji wynosiła 5,7 miesiąca w grupie gefitinibu i 5,8 miesiąca w grupie karboplatyna-paklitaksel, w przybliżeniu zbiegając się z przekroczeniem krzywych Kaplana-Meiera. 12-miesięczne wskaźniki przeżycia wolnego od
Pomiędzy czasem randomizacji a zabiegiem chirurgicznym żaden pacjent nie miał ujemnego wyniku kardiologicznego. Czterech pacjentów nie otrzymało zamierzonego leku: trzech, którzy zostali przypisani do fluwastatyny, nie przyjmowało tego leku, a
Markery te zostały zmierzone przed rozpoczęciem badanego leku oraz w dniu przyjęcia do zabiegu chirurgicznego. Pomiary bezpieczeństwa obejmowały ocenę stężenia kinazy kreatynowej i aminotransferazy alaninowej oraz rozwój miopatii klinicznej i
Terapię beta-adrenolityką dostosowano tak, jak opisano wcześniej w badaniu DECREASE II.7 Badanie leczenia Pacjenci zostali losowo przydzieleni do otrzymywania fluwastatyny o przedłużonym uwalnianiu (Novartis) w dawce 80 mg lub identycznego,
Chirurgiczna odpowiedź na stres wywołuje wzrost katecholaminy, z towarzyszącym jej stresem hemodynamicznym, skurczem naczyń, zmniejszoną aktywnością fibrynolityczną, aktywacją płytek krwi i wynikającą z tego nadwzrocznością3. Procesy zapalne w makrofagach ogólnych
Nota redakcyjna: Badanie to zostało poddane przeglądowi w ramach kompleksowego badania przeprowadzonego przez Erasmus Medical Center (Rotterdam, Holandia) pod kątem integralności naukowej pracy dra Poldermansa, MD, Ph.D. Ustalenia komisji śledczej
Cosio i in. (Wydanie 4 czerwca) obecne dane, które będą stymulować badanie roli autoimmunizacji w patogenezie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP). Uważamy jednak, że wysiłki badawcze koncentrujące się na mechanizmach